Para ve mal mülk konusunda Kutsal Kitap bazen sert, bazen de şok edicidir. Kutsal Yazılara teselli bulmak için geliriz, dünya görüşümüze karşı saldırılar için değil, öyle değil mi? Tanrı sevgi ve merhamet hakkında konuşsun. Bizse, para ve mal mülk hakkında konuşalım, sonra da ne istersek onu yapalım.

Eğer dürüst olsaydık, birçoğumuz böyle söylerdi.

Bazı imanlılar birbirlerine zor sorular sorarlar: “Tanrı Söz’ünde zaman geçiriyor musun? İmanını paylaşıyor musun? Cinsel paklığını koruyor musun?” Peki ama ne sıklıkta şu soruları soruyoruz: “Maddiyatçılığa karşı verdiğin savaşı kazanıyor musun?” veya “Şu baştan çıkaran dergilere ve web sitelerine bakıyor musun? Hani şu seni açgözlülüğe sürükleyenlere?”

İnsanlar belki de sınırın son noktası olan maddiyatçılıkla mücadele konusundan ziyade cinsel mücadeleleri konusunda bile daha açıklardır. Bazı kiliseler borçlardan kurtulmak konusunda konuşurlar. Onları tebrik ediyorum. Fakat borçlarınızdan kurtulsanız da yine de cimri ve açgözlü olabilirsiniz. Daha akıllı maddiyatçılar olmamıza gerek yok; maddiyatçılıktan tövbe edip akıllı kahyalar olmamız gerekir.

İsa yüreklerimizi görür ve bizi çok iyi tanır. Tüm öğrencileri her şeylerinden vazgeçmeye çağırmaz. Bizi paraya ve mal mülke olan esaretimizi kıracak, O’nun egemenliği altında yaşamak için özgürleştirecek radikal adımları atmaya çağırır. Hepimize, O’nu asıl hazinemiz olarak yüceltebilmemiz için tüm ikincil hazinelerimizi tahttan indirme çağrısında bulunur. Eğer birine veya herhangi bir şeye İsa’dan daha fazla değer veriyorsak, O’nun öğrencileri değilizdir.

Paramızla yaptıklarımız sadece yüreğimizin nerede olduğunu göstermez. İsa’ya göre, yüreğimizin nereye gideceğini de gösterir. Eğer yüreğimiz hazinemizin olduğu yerdeyse (Matta 6:19-21), hazinemizi başka bir yere taşıdığımızda yüreğimiz de onun ardından gider. Bu olağanüstü bir gerçektir. Eğer yüreğimin belli bir yerde olmasını istiyorsam, paramı da oraya koymam gerekir.

İnsanlar Vaftizci Yahya'ya tövbe meyvesi vermek için ne yapmaları gerektiğini sorduklarında, onlara giysilerini ve yiyeceklerini yoksullarla paylaşmalarını söyledi. Daha sonra vergi toplayıcılarına fazladan para almamalarını ve cebe indirmemelerini söyledi. Son olarak, askerlere zorla para almamalarını, yalan yere suçlamada bulunmamalarını ve maaşlarıyla yetinmelerini söyledi (Luka 3:7-14).

Kimse Yahya’ya para ve mal mülk hakkında soru sormamıştı. Fakat verdiği cevaplar Yahya’nın, insanların maddiyatla nasıl başa çıktıklarına değinmeden ruhsal değişimden bahsedemeyeceğini göstermiştir.

Eğer Vaftizci Yahya bugün bizi ziyaret edecek olsaydı, para ve mal mülke olan tutumumuz ve davranışlarımızdan nasıl bir sonuç çıkarırdı? Elindeki kanıtlar onu İsa'nın gerçek takipçileri olduğumuza ikna eder miydi? Yoksa bizi dünyanın kendi derdine kapılmış olan maddiyatçılarının vaftiz edilmiş halleri olarak mı görürdü?

Microsoft yöneticisi olan Tricia Mayer bana şöyle yazmıştı, “Kahyalık Hristiyan yaşamıdır. Bize verilen kaynaklarla, dünya üzerinde yürüdüğümüz her gün ve sahip olduğumuz her ilişkide ne yaptığımızla ilgilidir. Kahyalığın zorlu görevi, para denilen sorunlu çocuğu idare etmek için gerekli disiplin ve iradeyi toplamaktır.”

Bir kahyaya, kendisine ait olmayan servet veya mülk emanet edilir. Bu serveti, servetin sahibinin çıkarları ve belirttiği istekleri doğrultusunda idare etmek onun sorumluluğudur. Tanrı bize yaşam, zaman, yetenekler, para, mal mülk, aile ve Kendi lütfunu vermiştir. Her durumda bize emanet ettikleriyle yaptıklarımızı değerlendirir.

Kahya, sahip tarafından kendisine verilen sorumlulukları yerine getirmesi için yeterli kaynak ve yetkiyle donatılır. Maddi kahyalık konusunda Tanrı bize üzerinde işaretlemeler yapabileceğimiz standart bir kontrol listesi vermemiştir. Bunun yerine, bize Sözü'nde etkili maddi kahyalık konusunda üzerinde uğraşmamız gereken prensipler sunmuştur. Sorumlu bir kahya Sahibe danışır, O'nun yönlendirmesini ister. Bu, bizimkinin çok ötesinde bir anlayış ve bilgelik gerektirir. “İçinizden birinin bilgelikte eksiği varsa, herkese cömertçe, azarlamadan veren Tanrı'dan istesin; kendisine verilecektir” (Yakup 1:5).

Zorlu kahyalık kararları verirken (ve kendi yüreğinizi değerlendirirken) gerçek anlamda Tanrı’nın bilgeliğini ve gücünü arzu ediyor musunuz? O halde O’ndan isteyin. Sizi karanlıkta bırakmaz. Size rehberlik etmesi için Kendi Söz’ünü ve Ruh’unu vermiştir.

• Ancak bu serveti toplama yeteneğini size verenin Tanrınız RAB olduğunu anımsayın (Yasa’nın Tekrarı 8:18).
• O kimini yoksul, kimini varsıl kılar; Kimini alçaltır, kimini yükseltir (1. Samuel 2:7).
• Zenginlik ve onur senden gelir. Her şeye egemensin (1. Tarihler 29:12).

Kahyalık, bu gerçeklerin ışığında yaşamak demektir. Bu kısa dönemde Tanrı’nın bize emanet ettiklerinin sahibi değil, yöneticileri olduğumuz bilinciyle yaşamaktır. Para ve mal mülkü nasıl idare ettiğimiz, onların gerçek sahibinin kim olduğuna inandığımızı gösterir - Tanrı ya da biz.

John Wesley nasıl para harcanması gerektiği konusunda yardımcı olması için dört soru sunmuştur. Son üçünün nasıl direkt olarak birinciden türediğine dikkat edin.

• Bu parayı harcamak konusunda, kendiminmiş gibi mi yoksa Tanrı’nın vekiliymişim gibi mi davranıyorum?
• Hangi ayet bu parayı bu şekilde harcamamı söylüyor?
• Bu harcamayı Rab’be bir sunu olarak verebilir miyim?
• Tanrı, adil olanların dirilişi sırasında bu harcamalarım için beni ödüllendirecek mi?

Eğer her şeyin sahibinin Tanrı olduğuna gerçekten inanıyorsak, O’na sık sık “Paran ve mal mülkünle ne yapmamı istiyorsun?” diye sormamız gerekmez mi? Ayrıca, O'nun varlıklarının büyük bir bölümünü, ihtiyaçları bizden daha fazla olanlarla paylaşmamızı isteyebileceği ihtimaline de açık olmamız gerekmez mi?

Bağış vermek ile ilgili olan kitabım The Treasure Principle (Hazine Prensibi) adlı kitabımı okumuş olan bir adamla konuşmuştum. Kâr getiren bir işi var ve ilk kez Tanrı'nın kendisini neden maddi olarak bereketlediğini bildiğine inandığını söylemişti. Daha güzel arabalar kullanabilsin ve daha güzel bir evde yaşayabilsin diye değil. Tanrı'nın egemenliğini kurması için vermiştir. Ona bazı farklı hizmet gruplarından, kürtaj karşıtı destek projelerinden ve zulüm altındaki Hristiyanlara yardım etme yollarından söz etmiştim. Keşke daha fazla dünyasal varlığı nakde çevirmeye ve ebediyete kadar sürecek yatırım portföyünü önemli ölçüde genişletmeye karar vermiş bir şekilde oradan ayrılırken sesindeki heyecanı duyabilseydiniz!

Bu adam sözünü tuttu ve yıllar boyunca hep daha da fazlasını vermeye devam etti. İsteksiz veya suçlu hissetmedi. Maddi esaretten kurtuldu ve asıl önemli olanla ilgilendiği için çok büyük heyecan duydu! Tıpkı tarlada saklı bir defineyi bulmuş bir adam gibiydi, “Onu bulan yeniden sakladı, sevinçle koşup gitti, varını yoğunu satıp tarlayı satın aldı” (Matta 13:44). Fedakar olduğu için bu adama acır mıyız? Hayır! Hem hazine hem de sevinci için ona imreniriz.

Eğer Tanrı sizinle konuşuyorsa, dinleyin. İkna anından daha geçici olan bir şey yoktur. İtaat etmeyi asla ertelemeyin. O’nun tahtının önünde durduğumuz an, geri dönmek ve ömür boyu boşa harcanmış olan fırsatları yeniden elde etmek için artık çok geç olacak. Değer verdiğimiz Mesih'in gözlerine baktığımızda, nasıl yaşamamız gerektiğini tam olarak bileceğiz. Bunu öğrenmek için ölümü beklememize gerek kalmasın diye Tanrı bize Söz’ünü vermiştir. Ruh’unu da şu anda o şekilde yaşamamız için bizi güçlendirsin diye vermiştir.

What Is Eternity-Minded Stewardship?

Concerning money and possessions, the Bible is sometimes extreme, sometimes shocking. When we come to Scripture, it’s for comfort, not for assaults against our worldview, right? Let God talk about love and grace, thank you. Let us talk about money and possessions—then do with them whatever we please.

Were we honest, that’s what many of us would say.

Some believers ask each other tough questions: “Have you been spending time in the Word? Sharing your faith? Guarding your sexual purity?” Yet how often do we ask, "Are you winning the battle against materialism?” Or, "Have you been peeking at those tempting magazines and websites? You know, the ones that entice you to greed?”

People are more open even about their sexual struggles than about battling materialism, which may be the final frontier. Some churches do talk about getting out of debt. I applaud that. But you can be debt free and still be stingy and greedy. We don’t need to become smarter materialists; we need to repent of materialism and become smart stewards.

Jesus sees our hearts and knows us well. He doesn’t call all disciples to give away everything. He does call us to take radical action that breaks our bondage to money and possessions, freeing us to live under His lordship. He calls all of us to dethrone all secondary treasures in order to elevate Him as our primary treasure. If we value anything or anyone more than we value Jesus, we are not His disciples.

What we do with our money doesn’t simply indicate where our heart is. According to Jesus, it determines where our heart goes. If our heart is where our treasure is (Matthew 6:19-21), then when we move our treasure somewhere else, our heart follows. This is a remarkable truth. If I want my heart somewhere, I need to put my money there.

When people asked John the Baptist what they should do to bear the fruit of repentance, he told them to share their clothes and food with the poor. Then he instructed tax collectors not to collect and pocket extra money. Finally, he told soldiers not to extort money and accuse falsely, and to be content with their wages (Luke 3:7-14).

No one had asked John about money and possessions. Yet his answers showed that John couldn’t talk about spiritual change without addressing how people handle material things.

If John the Baptist were to visit us today, what conclusions would he draw about our attitudes and actions toward money and possessions? Would the evidence convince him we are true followers of Jesus? Or would he see us as baptized versions of the world’s self-preoccupied materialists?

Microsoft executive Tricia Mayer wrote me, “Stewardship is the Christian life. It is about what we do with every resource given to us, every day we walk the earth, and every relationship we have. The difficult task of stewardship is mustering the discipline and will to manage the problem child called money.”

A steward is entrusted with wealth or property that does not belong to him. It’s his responsibility to manage that wealth in the best interests of, and according to the stated wishes of, the owner. God has given us life, time, talents, money, possessions, family, and His grace. In each case He evaluates what we do with what He’s entrusted to us.

The steward is granted by the owner sufficient resources and the authority to carry out his designated responsibilities. When it comes to financial stewardship, God hasn’t handed us a standardized checklist to mark off. Rather, He has provided us His Word with principles for effective financial stewardship—principles we have to wrestle with. A responsible steward consults the Owner, seeking His direction. This requires insight and wisdom far beyond our own. Scripture says, “If any of you lacks wisdom, he should ask God, who gives generously to all without finding fault” (James 1:5).

Do you truly desire God’s wisdom and empowerment in making difficult stewardship decisions (and evaluating your own heart)? Then ask. He won’t leave you in the dark. He has given you His Word and His Spirit to guide you.

• And you shall remember the LORD your God, for it is He who gives you power to get wealth (Deuteronomy 8:18).
• The LORD makes poor and makes rich; He brings low and lifts up (1 Samuel 2:7).
• Both riches and honor come from You, and You reign over all (I Chronicles 29:12).

Stewardship is living in the light of these truths. It’s living with the awareness that we are managers, not owners, of what God has entrusted to us for this brief season. How we handle money and possessions demonstrates who we really believe is their true owner—God or us.

John Wesley offered four questions to help decide how to spend money. Notice how the last three flow directly out of the first one:

• In spending this money, am I acting as if I owned it, or am I acting as the Lord’s trustee?
• What Scripture requires me to spend this money in this way?
• Can I offer up this purchase as a sacrifice to the Lord?
• Will God reward me for this expenditure at the resurrection of the just?

If we really believe God is the owner of everything, shouldn’t we regularly be asking Him, “What do you want me to do with your money and your possessions?” And shouldn’t we be open to the possibility that He may want us to share large portions of His assets with those whose needs are greater than ours?

I spoke with a man who’d read The Treasure Principle, my book on giving. He owns a profitable business and believes for the first time that he knows why God has blessed him financially. It’s not so he can drive nicer cars and live in a nicer house. It’s to give it to build God’s kingdom. I told him about several different missions groups and prolife projects, and ways to help persecuted Christians. I wish you could have heard the excitement in his voice as he walked away determined to liquidate more earthly assets and dramatically expand his eternal investment portfolio!

This man followed through, and has given more and more over the years. He isn’t reluctant and guilt-ridden. He’s been liberated from material bondage, and is thrilled to have gotten onboard with what matters! He’s like the man who finds priceless treasure hidden in the field, “Then in his joy he goes and sells all that he has and buys that field” (Matthew 13:44). Do we pity the man for his sacrifices? No! We envy him both for his treasure and his joy.

If God is speaking to you, listen. Nothing’s more fleeting than the moment of conviction. Never procrastinate obedience. Once we stand before His throne, it will be too late to go back and reclaim a lifetime of squandered opportunities. Gazing into the eyes of the Christ we treasure, we’ll know exactly how we should have lived. God has given us His Word so we don’t have to wait to die to find out. And He’s given us His Spirit to empower us to live that way now.

Photo: Unsplash